Materia, soinua eta emozioa Josep Bofill-ekin Gemecs de la Terran

Josep Bofillek elementu ezberdinen arteko instalazio bat sortu du, Maresmeko Sant Pol de Mar Pintura Museoa irailaren 30era arte betetzen duena. Gemecs de la Terra izenburupean, margolari eta eskultore ospetsuak forma ematen dio muntaketa plastiko bati, non materiaren, soinuaren eta esperientzia emozionalaren arteko harremana aztertzen duen, ikuslea lan honen parte izatera gonbidatuz, eta ez bakarrik kontenplatzera.

Abel Prunyosa eta Sandro Martínek komisariatuta, Gemecs de la Terra erakusketa hau ez da soilik hausnartzera mugatzen; espazio bizigarri bihurtzen da, bere burua eraldatzeko eta bisitaria eraldatzeko gai dena. Erakusketa kontzeptu tradizionala gainditzen du, publikoa erabat inguratzen duen esperientzia sentsorial eta emozional baten alde eginez. Espazioak ontzi neutral izateari uzten dio arnasa hartzen, erreakzionatzen eta ongietorria ematen duen eszenografia bihurtzeko. Lanaren eta ikuslearen arteko mugak desagertzen dira, eta helburua ez da erakustea bakarrik, baizik eta sartzen den pertsona bakoitzarekin lotura sakon eta pertsonala eragitea.

Elementu bisual, soinuzko, taktil edo interaktiboen bidez, bisitaria aktiboki parte hartzera gonbidatzen da. Ez da bidaia lineal bat, baizik eta norberak bizi ahala eraikitzen den bide bat, memoria, enpatia eta hausnarketa gonbidatzen dituzten espazioekin. Lana esperientzia partekatu baina intimo bihurtzen da; pertzepzioa eraldatzen duen eta ikusle gisa dugun rola birpentsatzeko gonbidatzen gaituen instalazio bat.

Aldi berean, Raül Costafredaren soinu-konposizioak dimentsio ukiezina baina berdin indartsua gehitzen du. Soinu sotilen, ehundura entzumen-ehunduraren eta lasaitasunaren eta ezinegonaren artean oszilatzen diren sekuentzien bidez, bisitaria inguratzen duen giro emozional bat aktibatzen da. Materiaren eta soinuaren arteko elkarrizketa ez da apaingarria, funtsezkoa baizik: hizkuntza bateratua da, bibratzen duen, arnasa hartzen duen, mugitzen den espazio bat eraikitzen duena.

Proiektu artistiko honek ez du arreta erakartzea bakarrik bilatzen, presentzia osoa sortzea baizik. Espazio honetara sartzen denak ez du behatzaile soil gisa egiten, lanaren funtsezko atal gisa baizik. Norberarengan eragina izateko deia da, norberaren gorputz osoarekin begiratzeko, norberaren esperientziatik parte hartzeko. Eta lanaren eta bisitariaren arteko elkarrizketa honetan jaiotzen da bere benetako esanahia.

Josep Bofillen unibertso sortzailea giza egoerari buruzko hausnarketa sakon batetik eraikitzen da. Bere lana karga sinboliko sendo batek eta dimentsio eszenografiko batek ezaugarritzen dute, irudikapen figuratiboa gainditzen duena, forma abstraktu, esentzial eta esanguratsuei bidea irekitzeko. Gorputz ezagugarriak edo erretratu konbentzionalak erakutsi beharrean, artistak estetika minimalista bat aukeratzen du, unibertsalera begira dagoena. Figurek, askotan keinu, trazu edo bolumen esentzial bihurtuta, banako konkretuak izateari uzten diote existentziaren, pentsamenduaren eta emozioaren metafora bihurtzeko.

Bere praktika artistikoa hainbat euskarriren bidez artikulatzen da —pintura, eskultura, marrazkia eta argazkilaritza—, eta ez dute modu konpartimentatuan funtzionatzen, baizik eta etengabeko elkarrizketa batean elkarren artean erlazionatzen dira. Diziplinen arteko lotura honek lan kohesionatu baina ñabarduraz betea sortzen du, barne mugimenduak, tentsio emozionalak eta bizi-prozesuak hitzik gabe garatzen den adierazpen-ahalmen batekin adierazteko gai dena.

Instalazioek eta konposizioek askotan oroitzapen edo igarobide espazioak gogorarazten dituzte, bisitariak bere esperientzia proiekta dezakeen eszenatokiak. Formetatik sortzen den sinbolismoak —garbiak bezain iradokitzaileak— ez du interpretazioak agintzea bilatzen, baizik eta iradokitzea, galderak sortzea eta enpatia aktibatzea. Zentzu honetan, lana barne-ispilu moduko bat bihurtzen da, non ikusleak bere burua ezagutu dezakeen ez ikusten duenagatik, baizik eta sentitzen duenagatik.

Josepen lana Espainiako, Frantziako, Ingalaterrako, Alemaniako, Belgikako, Suitzako, Luxenburgoko, Italiako, Portugalgo, Errusiako, Hong Kongeko, Estatu Batuetako eta Venezuelako galerietan dago ikusgai.
eta Kolonbia. Besteak beste, Metz-eko La Cour d'Or bezalako museoetan, Hagako Udal Museoan, Lisboako Museu da Cidade d'Almada-ko instalazio iraunkor batean, Caracasko Centro Cultural Chacao Fundazioan eta Hong Kongeko KEE Private Members Club-en ere bai.