Robert Llimós: "Escola Massanan jaso nuen prestakuntzak artea hobeto ulertzen lagundu zidan"

Joan den urtarriletik, Mater Casa Museuk Tradizioa eta Berezko Materialtasuna Isladatuta erakusketa aurkezten du, Kataluniaren eta Grisons (Suitza) Engadin eskualdearen arteko lotura kulturalak aztertzen dituen proposamen paregabea. Kultura-truke honek bi eskualdeek partekatzen dituzten lotura historiko eta artistikoak nabarmentzen ditu, hala nola hizkuntza, fatxada apaintzeko teknika tradizionalak eta arte erromanikoa.

Proiektuak lurralde bakoitzeko sei artista eta poeta ospetsu biltzen ditu, eta beren lanen bidez omenaldia egiten diete beren identitateei eta batzen dituen ondare komunari. Mugaz gaindiko lankidetza honek ez ditu sustrai kultural partekatuak ospatzen bakarrik, baita gure tokiko tradizioen eta artisautzaren balioari buruz hausnartzera gonbidatzen gaitu ere.

Mater Casa Museuk ekimen hau bi eskualdeetako bertako tekniken arteko elkarrizketa artistiko eta material gisa aurkezten du, elkarrekiko ikaskuntza eta gure identitatearen berraurkikuntza sustatuz. Arkitektura, materialak eta esgrafiatuak bezalako artisautza tradizionalak bezalako elementuak aztertu eta alderatuz, proiektuak memoria kolektiboa aberasten du eta partekatutako ezagutza kulturala indartzen du. Horrela, erakusketa hau autoezagutza eta kultura aberasteko aldarrikapen bihurtzen da.

Parte hartzen duten artisten artean daude Laura Bott (eskultura), Luis Schmidlin (marrazketa, poesia), Mazina Schmidlin-Könz (instalazioa eta esgrafiatuak), Not Vital (grabatua), Florio Puenter (argazkilaritza), Marc Antoni Nay (historialaria) eta Jaecklin (marrazketa, pintura eta bideoa) Engadinatik, eta Kataluniatik: Alica Casadesús & A. Clapés (marrazketa), Clay Hernández (bideoa), Robert Llimós (eskultura eta pintura), Manel Rovira (eskultura eta pintura), Isidre Mateo (origamia) eta Rosa Vives (pintura).

Mater Casa Museoa XIII. mendeko Erdi Aroko eraikin enblematiko batean dago. Bartzelonako Santa Caterina auzoko Plaça de l'Oli-n kokatutako espazio honek Joan de Serrallonga galeria zaharra hartzen du. Bartzelonako zazpiehun urteko arkitektura-historiaren lekuko den finka.

Erakusketa hau publikoarentzat irekita dago uztailera arte. Erakusketa honetan parte hartzen duen artistetako bat Robert Llimós i Oriol (Bartzelona, 1943ko urriaren 19a) da eta elkarrizketa egin nahi izan diogu Bartzelonako Casa Mater-en.

Alexandra Planas.- Uste duzu artearen mundurako bokazioa familia-herentziaren bidez etorri zaizula edo zeuretzat garatu duzun grina dela?

Robert Llimós.- Margolari eta eskultore baten semea naiz eta oso gaztetatik interesatu izan zait artearen eta kulturaren mundua eta pintzel, mihise eta eskulturez inguratuta hazi nintzen. Esan nezake eskuetan pintzelak nituela jaio nintzela , artea betidanik izan baita nire eguneroko bizitzaren parte eta, nolabait, saihestezina baitzen azkenean horri dedikatzea.

AP- Zer oroitzapen dituzu Massana Eskolan eta Sant Jordi Arte Ederren Eskolan egindako prestakuntza urteez?

R.Ll.- Eskola hau oso leku berezia izan da nire ibilbide profesionalean, esperimentatu eta hazteko aukera izan dudan espazioa, bai artistikoki bai pertsonalki . Jaso dudan prestakuntzari esker, artea ikuspegi irekiago eta parte-hartzaileago batetik hobeto ulertzeko aukera izan dut.

AP-Nola sortu zen Arranz-Bravo, Bartolozzi eta Gerard Salarekin lankidetza? Zer ekarri dizu talde-laneko aldi honek pertsonalki eta artistikoki?

R.Ll.- Elkartu ginen eta nire prestakuntzaren ondoren Rafael Santos Torroellarekin talde bat osatzea erabaki nuen, kezka eta estilo asko partekatzen nituen artista hauekin. Proiektu honek bost urte inguru iraun zuen eta esan dezaket ondo joan zela, elkarlanean aritzeko eta elkarrekin hazteko aukera izan baikenuen. Denbora horretan erakusketa asko antolatu genituen, harrera ona izan zutenak eta esperientzia positiboa izan zen maila guztietan. Zaragozan, Sabadellen, Bilbon, besteak beste, erakusketak egin genituen.

AP- Esan duzu 2009an Fortalezako (Brasil) hondartzan estralurtarrak ikusi zenituela. Nola eragin du esperientzia honek zure lanean eta artea ulertzeko moduan?

R.Ll.- Bai, 2009an, Brasilgo basoetan zehar nenbilela, keaz inguratutako itsasontzi batekin egin nuen topo eta haren tripulazioa ikusi nuen. Une hartatik hona, ez diot izaki hauek obsesiboki margotzeari eta marrazteari utzi , niretzat izaki baketsuak direnak eta normalean kolore fluoreszente sorta oso anitzarekin margotzen ditudanak. Aitortu behar dut nire sormen bidea topaketa honek markatu zuela eta "irudimena ez dela ezer errealitatearekin alderatuta". Estralurtar hauek erreproduzitu ditut margotuz eta marrazkiz, baita eskulturarekin ere. Estralurtarrek botere magnetikoak zituztenez, eremu magnetiko bat sortzen zuten, eta horrek kamerekin interferentziak eragiten zituen, argazkiak ateratzea ezinezkoa bihurtuz edo distortsionatuta geratuz. Horregatik, oso pozik nago margotzeari eta marrazkiari esker eduki guzti hau ez galdu izanaz.

AP- Mundu osoko museoetako bildumetan dituzu lanak ikusgai. Zer esan nahi luke zuretzat zure lana Bartzelonako Casa Mater-en ikusgai ikusteak?

R.Ll.- Oso pozik eta eskertuta nago Bartzelonako Casa Materren erakusketa egin ahal izateagatik eta bere zuzendari Valentina Asinari di San Marzano (arkitektoa)-ri, aurten bere erakusketa programan sartu nahi izan nauelako. Oso pozik nago berarekin eta bere alabekin (Taifak) lankidetzan jarraitzeaz, proiektu honetan aktiboki parte hartzen ari baitira. Nire aldetik, oso gogotsu nago Bartzelonako nire tailerrean sortzen jarraitzeko eta gure herrialdean proiektu berriak egiteko, bai estatukoak bai nazioartekoak.