Gutxi –edo oso gutxi– ditugu naturaz eta arteaz gozatzeko aukerak, eta gutxi dira gure begirada artistaren begiradara hurbiltzeko aukerak, betiko konplizitate keinu batean. Eta horixe da, hain zuzen ere, Carlos Pazos artistak (Bartzelona, 1949) proposatzen diguna –eta lortzen duena–.
Argentona udalerrian, Mas Cabanyesen, Portatil erakusketa dago ikusgai, sortzaile berezi honen ibilbidearen zati handi bat biltzen duen museo mugikor moduko bat. 2000ko hamarkadaren hasieran artista orok dituen biltegiratze zailtasunak aurreikusten jakin zuen sortzaile honen ibilbidearen zati handi bat hartzen du barne. Izan ere, argi eta garbi esan iezadazue, arte merkatuaren hauskortasunak, hau da, ia existitzen ez den bildumagintzak eta babesletza lege zapaltzaile batek, ez diete gure sortzaileei aireratzen eta dagokien lekua hartzen utzi, aitzitik, egungo egoera prekarioan birbideratu ezin diren arazoetara eraman ditu, ezinbestean. Eta hain zuzen ere sormen heterogeneoaren espazio hauetan jarri behar dugu arreta, hain zuzen ere memoriaren eta idazketa garaikidearen gordailu horietan pilatzen baita sistema baten sormena, askoren borondatea gorabehera, aireratzeko gai ez dena.
Errealitate ilun honen aurrean, gure artistak museoaren egitura estua saihesten duen erakusketa-sistema mugikor bat formulatzen du. Horrela, Bigarren Errepublikako Gobernuak sustatutako Misio Pedagogiko horietako bat balitz bezala, Pazosek 2004an hasten du proiektu ibiltari bat, non ilusioa eta erresilientzia isurtzen dituen, neurri berean; aurretik etorriko direnekin iraunkortasun eta jarraitutasun nahia, eta berehalakotasunak eta ahanzturak bultzatutako arte-sistema baten aurkako indarra eta matxinada.
Portátilekin, dimentsio unibertsaleko artistak, eszentrikoak eta korrontearen aurka igerian adituak, barrakoi multzo bat erakusten du -bederatzi bereziki-, eraikuntzan aurkitzen direnen antzekoak eta Lliçà de Munteko Zedis fabrikan dutenak, haurtzaroko lagun batena dena, eta bere semearekin batera lagunari laguntzen eta animatzen diote.

Carlos Pazos - Eramangarria
Horrela, zailtasunak gorabehera eta, ziurrenik haiei esker, Pazosek eta bere bizitzako bikotekide Montserrat Cuchillok PazosCuchillo de Pazos Fundazioa sortu zuten, sortzaile paregabe eta sailkaezin honen lana gorde eta proiektatzea helburu duen erakundea, bi egoitzaren bidez: “Mi Path os Doy”, bi lokal dituena A Coruñako probintziako Trasanquelos parrokian, eta “Portátil” egoitza, bokazio nomada duena. Hala ere, Argentonan lurreratzen ari den eta Fundazioaren webgunean aldez aurretik erreserba eginez bisita daitekeen proiektu ikusgarria, udalaren zailtasunak gorabehera -instalazio artistikoa landa-finka bateko hirigintza-proiektu batekin nahasten dute-, aurkitutako objektuz, collagez, marrazkiz, testuez, musikaz eta poesiaz “eraikitako” unibertso batean sartzeko aukera bihurtzen da, agerian uzten zaigun poesia bat, hala ere, lirikoa eta hunkigarria aldi berean.
Horregatik guztiagatik, aurkezpen ekitaldiaren ohoreak egin zituen Borja-Villelek azaldu zuen proposamenak 2007an berak Macban eta Reina Sofian komisariatutako No me digas nada erakusketan proposatutako kontzeptualizazio bera jarraitzen zuela, gai-eremuen eta kronologikoen arteko nahasketa bat, ados daudenak ere, artistak jorratzen dituen gama kromatikoen serie bat.
Carlos Pazosek “Boîte en valise” bat eraiki du, etengabe aldatzen ari den lanen edukiontzi eramangarri bat, emantzipazio- eta errebeldia-izaera adierazten duena, eta horrek sari garrantzitsuenak jasotzea ere eragin dio. Portatil-ek bidaia infinitu bat merezi du.