BANNER MY BESTYS 7

iritzia

'VIP irekitzea'

'Foreigners everywhere', Claire Fontaine.
'VIP irekitzea'

1997 eta 2007 urte apartak izan ziren. Ziklo bat ireki eta ixten omen zuten Europako gertakari artistiko garrantzitsuenen kointzidentziaren mugarritik abiatuta: Veneziako Bienala, Skulptur Projekte Münster eta Kassel Documenta. Catherine Daviden Documenta-tik, Poetika/politikatik dena laburbiltzen zuen izenburu horrekin ikonoa den praktiken itzuleran, Roger-Martin Buergelen hondamendi kasualera joan zen, Ferran Adriàren Roses hondartzetatik bere jatetxean parte hartuz.

Tartean, Harald Szeemannen bi bienalak, 1999 eta 2001ean, Okwi Enwezor-en Documenta 2002an eta, ekitaldi horiez gain, Parisko Palais de Tokio eta Londresko Modern Tate bezalako espazioen irekiera. Bazegoen nolabaiteko eferbeszentzia, artearen instituzionalizazio progresiboko testuinguru batean praktika kontzeptualen eta komunikabide berrien finkapena zela esango genukeenarekin zerikusirik zuena. Modu kritikoan arte garaikideko sukaldaritza jakin baten ezarpena izan zela esan genezake. Ekitaldi horien inaugurazio batzuetara joateko zortea izan nuen. Gogoan dut gazteen itxaropen irekiekin nahastutako ilusioa eta dibertsioa eta gaur egun belaunaldi lurzorua bezala ikusten dudana martxan jartzearen lekuko. Harald Szeemann-en eta Okwi Enwezor-en arteko itxuraz kasualitateko topaketa bat gogoratzen dut azken honen Documenta-ren inaugurazioan, batek besteari komisario-testigantza jakin bat pasatuko balu bezala. Gogoan dut Ferran Barenblit-ekin izandako sentipena Szeemann-en Veneziako lehen Bienalaren inauguraziora iritsi eta Il Giardini zelaian jende-itsasoa ikusi genuenean. Hori zen artearen mundua eta horren parte ginela uste genuen. Beste behin, arte mundu honek erakutsi zuen, askoren susmoak gorabehera, irekia eta abegikorra dela. Beti pentsatu izan dut hala. Agian inozokeriaz, baina inklusibitate hori da beti arteaz eta kulturaz gehien interesatu zaidana.

Veneziako azken irekieretan bat-batean konturatu nintzen, berriro inozoki, orain irekiera gehiago zeudela eta hirugarren itzulira bakarrik iristea lortu nuen. Aurretik pertsona, VIP, komunikabide, galerista eta bildumazaleentzako abonu bereziak zeuden... Ekologikoki aniztasun handiko fauna bat bezala ikusten zuen arte mundu hau bahitzen ari zen. Inbuturik gabe, artea klase-bereizkuntzarekin elkartasun esplizituaren fase batean sartu zen. Jada ezinezkoa izango balitz bezala, bere inaugurazioan artistekin hizketan gaizki jantzitako Harald Szeemann bat aurkitzea. Beharbada, arte-munduaren estratifikazio sozialera itzultzearen sintoma da, bertan esku hartzen baitute VIP irekieretatik (museoetan edo arte-zentroetan zabaldu egin direnak herri irekien aurretik bisita esklusiboak biderkatuz) instalatutako arte-zentro bihurtutako galerietaraino. Mediterraneoko zentro esklusiboenetan. Eta, beharbada, 2007an Documenta-n El Bulliren presentzia bitxi hark, pribilegiatu gutxi batzuentzat eskura daitekeen proposamen gisa, uste genuena baino gehiago iragarri zuen joera berria zela.

Nial nou-180x178Lluelles_banner-180x180

Interesatuko
zaizu
...

GC_Banner_TotArreu_Bonart_817x88